Dat rijden zo ver naar het zuiden kost je wel steeds twee dagen van je vakantie. Natuurlijk ook weer in twee dagen terug. Daarom wilden we het nu wat dichter bij huis houden. Kennelijk is dat niet voor ons weggelegd. De weergoden dwingen ons gewoon om naar het diepe zuiden te gaan. We hadden constant zwaar bewolkte luchten en regelmatig regen, van motregen tot lekkere buien. Als je dan bij de Pyreneeën bent aangeland en het regent nog steeds, dan heb je het wel gehad. De vooruitzichten voor het weer in Frankrijk waren ook niet goed. Dus werd het besluit genomen om naar de andere kant van de Pyreneeën te gaan.
In het Spaanse Jaca vonden we een prima camping en waar het om ging, prima weer! De omgeving hebben we wel een beetje verkend, maar had niet zo erg veel te bieden. Een paar kloosters, dat was het wel. De natuur aan de Spaanse kant van de Pyreneeën is niet zo weeldering als aan de noordzijde in Frankrijk. Duidelijk dus waar de meeste regen valt.
Na een week hadden we het wel gezien in Jaca en inmiddels was het weer in Frankrijk ook zoals we dat normaal gewend zijn in juli. Om niet te veel te hoeven zoeken gingen we terug naar een bekende omgeving, Uzès. Dat was ook een mooie afstand om in een dag te rijden.
Op Mas Fran Val bleek geen goeie plek meer vrij te zijn. Daarom zijn we even uitgeweken naar Mas de Rey, zo'n zes kilometer buiten Uzès. Toen we wel een mooi plaatsje konden krijgen bleek dat we met onze neus in de boter vielen. Er werd speciaal voor de vele Belgen op de camping een Belgische avond gehouden. Nou, een feestje bouwen kan je wel aan die Belgen wel overlaten. De bazin van de camping, madam Pellerin, hield alles goed in de gaten.
Na een kort weekje op deze camping zat onze vakantie er op en moesten we weer huiswaarts. Deze keer zijn we toch voor een nachtje gestopt in de Vogezen omdat het, bij hoge uitzondering, niet regende toen we langs kwamen. Vanaf Neufchâteau zijn we de volgende dag in een keer naar huis gereden.
|
